Naomi Casteleijn vertrekt na 2 jaar Basketball Academie Limburg naar Amerika. In het bijzijn van trainer Sven Voogt zette ze vandaag haar handtekening. Hiermee is ze de eerste speelster van de meiden-kant van de Academie die deze stap maakt. Hier zijn we natuurlijk enorm trots op!

Naomi gaat spelen en studeren op Dawson Community College. Een Division 1 Junior College, in Glendive.

Naomi, heel erg veel succes!

 


Hieronder haar verhaal over de trip naar de USA op zoek naar een geschikt college.


Naomi Casteleijn speelt sinds 2 seizoenen bij ons op de academie bij de Dames U18. Haar grote droom is om te gaan basketballen in Amerika. Naomi doet dit jaar eindexamen en ze heeft zich ingeschreven voor College met het doel een (deel)beurs binnen te halen. Ze kreeg reacties van enkele coaches en uiteindelijk een aanbod voor Division 1 in JuCo, en enkele aanbiedingen in Division 2!
Samen met haar vader ging ze enkele weken geleden op recruiting trip naar de Division 1 school. Aangezien ze toch in de buurt waren, hebben ze ook enkele Division 1 scholen in de buurt aangeschreven voor een bezoek, en ze mochten ook daar langskomen voor een try-out! Hieronder schrijft Naomi over haar ervaringen in Amerika!

De eerste dag waren we op bezoek bij ASA Hialeah, een school die oorspronkelijk uit de staat New York komt. ASA Brooklyn is nationaal kampioen basketball bij Div I JuCo mannen, en ASA Hialeah is nationaal kampioen tennis bij mannen en vrouwen. Erg gericht op sport dus, maar het basketball team in Florida is nog maar enkele jaren bezig. Dit jaar hebben ze een nieuwe coach, die een nieuwe aanpak heeft, waarbij ik een rol mag spelen.

De tweede dag was voor Broward Community College, in Fort Lauderdale. Dit was duidelijk een gevestigde school, met een grote campus en precies zoals je ziet in films over Amerikaanse scholen: zon, gras, veel sport en een hoop mensen ! Het basketball team bestond voor een groot deel uit Zweedse, Deense speelsters en een Russische speelster die in Europa veelal voor hun nationale team uitgekomen zijn. De meeste meiden waren 19 of 20 jaar oud, en technisch erg goed. Ze speelden erg netjes, de work-out was minder zwaar dan verwacht. Aangezien de coach al zijn beurzen voor volgend jaar aangeboden had, moet ik wachten of er nog een plek vrijkomt. Dit kan in principe tot het begin van het nieuwe schooljaar duren, dus erg onzeker ! Laatste voordeel van deze school: alles dichtbij en supermooie stranden op 20 minuten!

De derde dag was voor de topper: Florida South Western, een nationaal gerankt team (tussen plaats 10 en 20) wat verwacht werd om op te treden in de nationale DI NJCAA March Madness toernooi. De campus was nog groter dan Broward, en hun arena was precies dat: een volledig stadion met 6.000 plaatsen, seizoenkaarthouders en een eigen booster club. Dit was duidelijk een professioneel team, met vier full-time coaches en drie (!!) fitness locaties voor de sporters. In de try-out werd echter een ding onmiddellijk duidelijk: dit was een ander spelletje!
De foto’s laten het al een beetje zien: echt alle speelsters zijn een stuk zwaarder en de besten zijn echt gespierd! Qua snelheid kan ik mee met de snellere guards, en voetenwerk en ball-handling gaat ook goed. De hoofdcoach is een vrouw en ze maakt meteen duidelijk wat haar intentie is: ze heeft nog een plek, en die wil ze vrijhouden voor een speelster die haar een kampioenschap kan geven. De try-out ging goed, maar niet overtuigend genoeg om zeker te zijn van een kampioenschap :-). Ze boden aan om te helpen bij andere coaches, en dankzij hen kregen we een extra meeting met een andere school: West Palm Beach State College.

Dag vier was eigenlijk gereserveerd voor een bezoek aan University of Miami, waar Laura Cornelius en Emese Hof al enkele jaren meespelen. Door het extra bezoek hebben we in de ochtend een snel rondje gedaan in UM, waarna we doorreden naar West Palm Beach.

 

De coach was een vrouw uit New Jersey, en was zeer direct: aangezien volgend jaar voor haar nog niet zeker was, kon ze ook nog geen uitspraak doen over een mogelijke beurs voor mij. We kregen een rondleiding, en hadden een goede discussie over de mogelijkheden daar. Na ons bezoek zouden ze de videos van mijn wedstrijden bekijken, en daarna neemt ze contact met me op.

 

De laatste dag brachten we door in een groot winkelcentrum, om de laatste aankopen te doen en ons klaar te maken voor de kou in Nederland (-18 gevoelstemperatuur, terwijl in Miami 25 graden normaal was…).
Al op de vlucht terug zonk het besef dat er nog een hoop werk voor mij lag, met name op het fysieke vlak! De volgende dag ben ik dan ook begonnen met een schema maken voor krachttraining. Samen met mijn broer heb ik er alle vertrouwen in dat het volgende hoofdstuk in mijn basketball avontuur een mooie wordt, met hopelijk een hoop zon en veel mooie wedstrijden.

Naomi out!

Recent Posts

Start typing and press Enter to search